viernes, 4 de junio de 2010

Tropezón!

(A don Saulo
Que con sus huesos dio en tierra

Por mirar la delantera )




Por Dña Toti, don Saulo
que hay que ser avaricioso
tropezar con las columnas
por mirares de reojo!!

Bien os comprendo, galán
que tiran mucho dos tetas
sobre todo si están prietas
como seguro lo están...

Ya podedes ir buscando
que a buen seguro se os dan
disculpas y alegaciones
o no comeredes pan

porque en llegando a casa
y contéis lo sucedido
o no mentáis el motivo
o de nuevo os zurrarán

con la sartén de la lumbre
la de acero reforzado
de tal manera, carallo
que perderéis la costumbre

de mirar a casaderas
ni a mujeres de relumbre.



Post Scriptum:



He oido por ahí
que habéis escrito un libro
Os dejaré un recibo
y una propuesta cañí

Porcentuad al cincuenta
y adelantadme mil libras
y escribiremos a medias
cincuenta coplas seguidas

las ganancias obtenidas
se invertirán como digo
el diez por ciento en vino
cosechado en buenas viñas

otro diez en naderías
que son goce de por sí
otro diez en cuatro niñas
una usted y tres pa mí

si se ha de morir sea dulce
que venga la muerte así
en los brazos de mujeres
no luchando por vivir!

del resto del porcentaje
hagase fiesta sin fin
en la cual no falte naide
tampoco dña Toti...



La propuesta que vos fago
Es generosa por sí.
No me respondáis aún
Pensadlo, vendréis a mí!

(D. Ramiro de Dospechos.)
Uno izquierdo, otro derecho.





16 comentarios:

  1. D. César, pero el libidinosos D. Ramiro, ¿no había palmado?

    Y, ¿quién es este D. Saulo rijoso?

    Por lo demás, TODO marcha bien, amigo mío.

    ResponderEliminar
  2. Que lástima de fisgón,
    que por mirar un escote
    se llevo un buen coscorrón,
    casi en mitad del cogote.

    Y vos os llamais amigo
    mi porfiado caballero,
    A vos que os importa un higo
    si le dan con el puchero.

    Se descubre la intención
    en esas letras postreras,
    serán vuestra perdición
    esos vinos y esas peras.

    Ay!! que dos patas pá un banco
    que se han venido a juntar
    o les monto un buen estanco,
    o me van a desmontar

    ResponderEliminar
  3. D. César, que Dña Toti no sea tan exagerada un accidente asi lo tiene cualquiera eso que se surta a D. Saulo con la sartén es muy salvaje...

    Que tengas un bonito fin de semana

    Besos

    ResponderEliminar
  4. Mil años de fallecido
    Sr García hace ahora
    fantasmeo por el mundo
    consiguiendo dar la nota

    intentando hacer amigos
    que la vida es muy corta
    y aburrida se me hace
    sin vino para la bota

    e sin mujeres peor
    que aunque eso aquí no toca
    bien merecen las mujeres
    que las nombre en mi copla.

    quen nombrallas non hai caso
    y en mi caso non hay otra
    ya que tocallas non puedo
    y con nombrallas me sobra..

    fíjadevos en I,am
    ¿es morena o pelirroja?
    Versifica cual Berceo
    sea la una o la otra.

    Y en sus ripios bien rimados
    (aunque los faga sin ropa)
    pone toda la maldad
    en tocarme las pelotas!

    mas ya dije que no puede
    soy fantasma cabezota
    y no caeré en sus garras
    de poetisa enjundiosa

    y por miedo al elefante
    no diré que es salerosa
    ya que siempre fui cobarde
    para justas y derrotas...

    Me despido ya compadre
    despídame usted de todas
    que vos tenéis buena mano
    y diccionario de sobra..

    ResponderEliminar
  5. Mi querida Ballesteros
    mil gracias le doy
    ¿le sobran?
    Pues sólo daré quinientas
    ahorrandome las otras..
    aunque usted bien las merezca
    que gracias las tiene todas..!

    ResponderEliminar
  6. Desconozco la intención,
    (los fantasmeos aparte),
    que os lleva a la acusación
    de que os toqué ciertas partes.

    Pero como os atrevéis,
    a acusarme de tal hecho
    por muy finado que estéis,
    no se os otorgó derecho.

    Desmentid cuando aún podéis
    no me seais cabezota,
    o el polvo morderéis
    y os cortarán las pelotas.

    Jurad si aún alma tenéis,
    con la mano sobre el pecho
    si no os arrepentiréis
    por mostrarme ese despecho.

    Y aunque vos no lo penséis,
    yo no soy beligerante,
    pero nunca me tentéis,
    o os mandaré mi elefante.

    ResponderEliminar
  7. Perdón os pido, señora
    de acusaros de tocar
    las partes que no se nombran
    y que se llevan en par

    Mas acusación no fue
    sino genérico hablar
    pues me buscades seguido
    y me llegais a encontrar

    mal amigo me llamades
    leed arriba Ai Am..
    y en la casa del Francés
    presumiendo de rimar

    llamado me habéis mirón
    y tres líneas más abajo
    me tacháis de baladrón
    y os importa un carajo

    que sea cierto o no.

    Mas ello es cierto, por cierto
    por eso pido perdón
    como habéis leido antes
    que teniendo elefante
    no quiero arriesgarme yo...

    ResponderEliminar
  8. Quedan en paz las afrentas,
    ni toco, ni tocais vos
    demos de lado las tientas,
    y disfrutemos los dos.

    ResponderEliminar
  9. Me gusta tu divertida manera de escribir y tus calcetines mucho mas jajaja , saludos

    ResponderEliminar
  10. Pensadlo, vendréis a mí
    decís, y en efecto, vengo.
    mas con el brazo derecho
    tanteándome el fajín.

    ¿Qué pretenderéis bribón
    relatando ante la tropa
    mi penoso tropezón?
    ¿facer de mí befa y mofa?

    Por alusiones aclaro,
    que non me cubrió mi dueña
    de rodillo è sartenazo,
    sino de arnicas è vendas.

    Pues bien se sabe, Ramiro,
    si lo leéis con cuidado
    que fue ella mesma, mi amigo
    la que cruzóse a mi lado.

    È non es otra que ella,
    la única en este lugar
    que por su excelsa belleza
    me pueda hacer tropezar.

    ¿Tropezar le dije? corto
    me quedo si solo es eso
    pues a tal punto caigo absorto
    que si hay talud me despeño.

    Son cosas del corazón
    è non puedo controlallo
    mas aprendí la lección
    è agora me pongo el casco
    a la menor ocasión.

    Por vuesa parte, bribón,
    os desculpo por las chanzas,
    pues el primero fui yo
    que luego me revolcaba
    de risa por la ocasión.

    È si sirvió al personal
    para echar algunas risas
    piénsense en algo aflojar
    para vendajes è arnica
    que vuesa alegría está
    a crédito en la botica.


    Del libro que me propone,
    si además de secretaria
    papiros è tinta pone,
    yo aportaré la mi labia

    Veo que sois cual fenicio...
    non olvidéis que en la boca
    del artista es vino tinto
    alimento de la obra.

    È como os veo generoso,
    cual Harpagón en su salsa
    seguro es buen negocio
    lo que vuecencia prepara...

    ResponderEliminar
  11. Con la venia:
    Doña Toti le envía esta misiva.


    Veo que no se entera,
    mi buen don Ramiro
    de que soy la dueña
    de Saulo, el herido.

    Mentada en su verso
    de musa è señora,
    aunque oculte ahora
    que es un travieso.

    Mas non excusole,
    que al muy perillán
    de grandes bigotes
    le gusta jugar…

    Se pierden sus manos
    debajo el corpiño
    pero solamente
    si estamos vestidos

    Me busca el bribón
    debajo la enagua
    pero solamente
    si vengo ataviada

    ¿Que puedo añadir?
    Es un viejo verde
    debajo de mí
    o encima se pierde

    No tiene ya arreglo,
    non ha solución,
    por eso le apelo
    DonSaulo el bribón.

    Le dejo, Ramiro,
    dándole las gracias
    por haber escrito
    que soy su invitada.


    P.S.
    Mas veo que sólo
    lo soy de boquilla
    porque aquí sin cuenta
    no deja escribilla

    Que deje estas letras:
    le encargo a DonSaulo
    ¡Como se le olvide,
    habrá sartenazo!

    Doña Toti

    ResponderEliminar
  12. Don César,

    Me entero por LOS ENCUENTROS de Don Alfredo García Francés de que Vd. le ha hecho un homenaje a José Saramago. Ahí va mi testimonio:

    Requiescat in pace José Saramago.

    Como dejó escrito Publius Ouidius Naso, al final de Las Metamorfosis (XV, 871-9):

    Iamque opus exegi, quod nec Iouis ira nec ignis
    nec poterit ferrum nec edax abolere uetustas.

    Parte tamen meliore mei super alta perennis
    astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum.

    Ore legar populi, perque omnia saecula fama,
    siquid habent ueri uatum praesagia, vivam.

    Y ya he terminado una obra que no podrá aniquilar ni la cólera de Júpiter, ni el fuego, ni el hierro, ni el tiempo devorador.

    Pero, en la mejor parte de mí, yo viajaré inmortal por encima de los astros de las alturas, y mi nombre será indestructible.

    Seré leído por la voz del pueblo, y, gracias a la fama, si algo de verdadero tienen los presntimientos de los poetas, viviré por todos los siglos.

    Antonio Martín Ortiz

    ResponderEliminar
  13. Ohh!!! cuánto tiempo sin venir por
    aquí.!!!.me da hasta miedo,
    tanto silencio...!!!

    D.Ramirooooo!!!¿está usted dormidooooo???
    Ahh no lo olvidaba!!que es usted un fantasma!!!
    Aquí se presenta su dama
    toda compuesta y maquillada
    como hace tiempo que no vengo
    pues venía a decirle
    que haber cuando hacemos
    lo que dicen todos en "Encuentros"
    que aunque usted no se lo crea
    yo lo hago por su bien
    para que no se atrofien los huesos
    y no me deje de querer y de aparecer!!!

    Su dama:Nazaríes.

    ResponderEliminar
  14. Llegadas la navidades
    hora es de visitar
    a todas las amistades,
    è vos non sois menos, rufián.

    Face tiempo que quedaron
    mudas las nuesas quijadas,
    quizá por tanto fablar
    de naderías è tontadas.

    Mas aquí otra vez me encuentro
    en tocando a la su aldaba,
    Don Ramiro de Dospechos,
    saludando a su fantasma.

    Que tenga usted un buen año,
    è que su mano despierte,
    le desea ése tal Saulo
    para todo el dos mil trece.

    (reverencia è mutis por el foro)

    ResponderEliminar
  15. Mucho agradezco D. Saulo
    vuestro saludo amigable
    ya que hace casi un lustro
    que de su tumba no sale.

    y lo ha fecho, sin duda
    solo para saludarme.

    Ello es de agradecer
    pues sería de cobardes
    no saber comparecer
    cuando a uno lo llamen.

    Con más tiempo volveré
    quedo ahora al dictamen
    de lo que dicten los tiempos
    que dicen que vienen de hambre.

    Le invito de corazón
    a que siga mis andanzas
    por los caminos de dios
    y los vinos del Barbanza.

    Le dejo la dirección
    y salude a su dama
    que nombre no le pondré
    por si con el tiempo cambia...

    http://www.1000caminos.com/relatos_interior.php?edicion=2012&id=361


    ResponderEliminar